Grensgeval en die wandelende terminaal verwondes

“HOU my vas, korporaal / Ek’s ’n kind skoon verdwaal / Gaan ek weer my tjerrie sien / As ek van die trein afklim? Ja, sowaar, korporaal / Dis mos swaar, korporaal / Ek speel oorlog met my beste dae.” Só het Bernoldus Niemand in 1984 gesing, die slegste dae.

Piet Botha het gesing: “Maar Whitey, jou oë op daardie dag / Was blou net soos die lug / Toe ons weer kyk / Het 'n AK jou fucked-up geskiet / Goeienag Generaal.”

’n Vriendin vertel haar ma se metaalkruk het teen haar leunstoel gerus, stadig afgegly en gedemp op die teëlvloer geval – waarop haar drie broers haasverskrik regop spring. Later vertel haar jongste broer haar: Dís hoe dit klink wanneer iemand langs jou geskiet word; nie ’n klap nie, ’n hol plofgeluid...