Is die duiwel los, of is dit net in my kop?

DIT was weer ’n bloedige maand in Suid-Afrika. In net twee dae verloor 25 mense hul lewe in vier afsonderlike massamoordvoorvalle in sjebiens. Mense word afgemaai in strate en in ’n spazawinkel. Op ’n Vrystaatse plaas word sewe mense vermoor – ’n 12-jarige seun word in ’n bad verdrink.

Ek voel die uitrafeling nou al vir ’n ruk. ’n Onderliggende bewustheid dat die geweldmonster hongerder raak. Dat die tentakels van misdaad al hoe dieper suig en die onaanvaarbare al hoe meer alledaags word.

’n Pieng op ons WhatsApp-groep. Net voor drieuur op ’n doodgewone middag in Januarie: “Fatal shooting at Hildasia.” Dit is ’n algemene handelaar langs ’n pad wat ons elke dag minstens twee keer skool toe ry. Brandon, die eienaar, se kinders is trouens in my dogter se skool. Sy baba was twee weke oud toe hy deur vier rowers doodgeskiet is agter sy winkeltoonbank. Hulle is daar weg in ’n blou Polo met die geld wat in die kasregister was (en sewe maande later is hulle nog op vrye voete)...