Die beeste, ’n flits, Chopin en my lovely Dad: ’n reis met Lewy-liggaamsiekte

MY pa gaan nou al weke aan oor die beeste. Hy praat moeilik. Dit is nie maklik om te verstaan wat hy probeer sê nie. Al wat ek weet, is dat hy die beeste in die rivierkamp wil injaag.

Dit help nie ek sê daar is nie beeste nie. Dat al die beeste op die plaas is. Dat my broer mooi kyk na hulle. Ek bel my broer. Die foon is op luidspreker. My pa hou die telefoon vas met sy bewende hande.

“What are we going to do about the cattle?” kry hy moeisaam uit. My broer is geduldig. Hy praat met Dad oor die kampe soos altyd. Die bloekomkamp. Die bergkamp. Die damkamp. Die een bo-op die TV-kop. Die een by die “matjien”. Iewers diep binne-in my roer ’n groot seer. Maar die huil steek vas. Trane kom deesdae moeilik...

Deel