ALEXANDRA FULLER kyk jou stip in die oë en slaan jou asem weg. Sy is onverskrokke in haar aanslag. En tog keer ek al byna 20 jaar terug na elke nuwe boek van haar sedert haar verbluffende debuut, Don’t Let’s Go to the Dogs Tonight.
Ek het Travel Light, Move Fast reeds in 2020 gekoop en begin lees, maar anders as met Fuller se vorige boeke het ek vinnig vasgehaak. Baie mense het meer gelees tydens die pandemie – ek het opgehou boeke lees. Dit was die tyd vir eindelose Netflix-series, sommige wat ek reeds gekyk het en die vertroosting van die bekende. Die Fullers se seer was in daardie stadium vir my te veel. Maar toe die nuwe vlaag van beurtkragfases afskop en daar ure is sonder selfoonsein en Wi-Fi en my rekenaar word êrens pap, het ek my Kindle oopgemaak op hierdie boek. En diepnag klaargemaak. Die middag en aand was vuurwarm. Pretoria in Januarie is droog en stomend. Sonder ’n waaier wat waai, drup die sweet jou af. En ewe skielik kon ek my die oewers van die Zambezi indink. Drukkende hitte. Muskiete. Slange. Als wat uitbundig groei. En die patologie van ’n gesin.
Fuller laat jou nie na ’n vyfster-lodge by die Victoria-waterval reis nie, sy laat jou onder ’n stoepdak sit wat amper inmekaar tuimel met ’n krokodil in die verte...
Registreer gratis om hierdie artikel te lees.
Hallo! Welkom by Vrye Weekblad. Ons inhoud is nou in Afrikaans én Engels beskikbaar.
Al wat jy hoef te doen om gratis te begin lees, is om met jou e-pos te registreer en ’n wagwoord te skep.
Om dit te doen, kliek eenvoudig op “REGISTREER”.
Reeds geregistreer? Kliek op “MELD AAN” om voort te gaan.
ALEXANDRA FULLER SE AFRIKA
Om onder ’n stukkende stoepdak na ’n krokodil te sit en staar
GIELIE HOFFMANN skryf oor ’n boek wat hy tydens die pandemie moes toeslaan omdat die Fullers se seer in daardie stadium vir hom te veel was.
Deel
ALEXANDRA FULLER kyk jou stip in die oë en slaan jou asem weg. Sy is onverskrokke in haar aanslag. En tog keer ek al byna 20 jaar terug na elke nuwe boek van haar sedert haar verbluffende debuut, Don’t Let’s Go to the Dogs Tonight.
Ek het Travel Light, Move Fast reeds in 2020 gekoop en begin lees, maar anders as met Fuller se vorige boeke het ek vinnig vasgehaak. Baie mense het meer gelees tydens die pandemie – ek het opgehou boeke lees. Dit was die tyd vir eindelose Netflix-series, sommige wat ek reeds gekyk het en die vertroosting van die bekende. Die Fullers se seer was in daardie stadium vir my te veel. Maar toe die nuwe vlaag van beurtkragfases afskop en daar ure is sonder selfoonsein en Wi-Fi en my rekenaar word êrens pap, het ek my Kindle oopgemaak op hierdie boek. En diepnag klaargemaak. Die middag en aand was vuurwarm. Pretoria in Januarie is droog en stomend. Sonder ’n waaier wat waai, drup die sweet jou af. En ewe skielik kon ek my die oewers van die Zambezi indink. Drukkende hitte. Muskiete. Slange. Als wat uitbundig groei. En die patologie van ’n gesin.
Fuller laat jou nie na ’n vyfster-lodge by die Victoria-waterval reis nie, sy laat jou onder ’n stoepdak sit wat amper inmekaar tuimel met ’n krokodil in die verte...
Registreer gratis om hierdie artikel te lees.
Hallo! Welkom by Vrye Weekblad. Ons inhoud is nou in Afrikaans én Engels beskikbaar.
Al wat jy hoef te doen om gratis te begin lees, is om met jou e-pos te registreer en ’n wagwoord te skep.
Om dit te doen, kliek eenvoudig op “REGISTREER”.
Reeds geregistreer? Kliek op “MELD AAN” om voort te gaan.
Vir nuwe VWB 3.0-navrae: WhatsApp 082 897 2721 (net vir teksboodskappe) of stuur 'n e-pos aan hulp@vryeweekblad.com.
Verwante Artikels
Denis Hirson se herinneringswerke
Chokers en survivors wat deur depressie dans
Die fyn spel tussen feit en fiksie
Twee plaaslike juwele wat flonker
Latere Glück is kwalik ’n karige maal
Deel
-
Deel
Gielie Hoffmann
BydraerGielie Hoffmann help individue en spanne om meer veerkragtig te wees, of hulle nou atlete, entrepreneurs of kunstenaars is. Hy is ’n gebore Pretorianer en sy aptyt vir enigiets nuuts, interessants of lekkers vuur sy nuuskierigheid aan.