Om te praat oor die goete waaroor ons nie praat nie
STILBLY MAAK OOK SEER
Om te praat oor die goete waaroor ons nie praat nie
ANASTASIA DE VRIES wou die jaar op ’n ligte noot eindig, maar haar studente het haar kom herinner aan die minder “mak goete" van die lewe, die onsêbare dinge. Dit is dus haar joernalistieke en menslike plig om te skryf oor dít wat ons van binne af opvreet ...
EK het gedog ek sou die jaar op ’n mooier noot kon afsluit. Maar nou weet ons mos almal wat dog gemaak het. Dus, vir nou g’n gelofsangery oor bytjies en blommetjies vir dié lekke ekke nie. Nee, ek dra pyn aan (vir dié wat op dié punt wil ophou lees).
Dit was 28 November. Van die studente het kom groet. Die eksamen was verby. Sy het haar soos gewoonlik op die lae stoeltjie langs myne kom neerplak. Sy gaan eendag ook ’n joernalis word, het sy ná ’n ruk gesê. Maar sy wil tog net nie oor mak goete skryf nie.
Waaroor dan, het ek gevra. Dis maklik om oor geweld teen vroue en kinders te skryf as die bekruipers buite rondloop, as jy nie hul naam ken nie, as hulle jou nie ken nie, het sy ná ’n ruk my vraag beantwoord. Maar as hul bloed in jou are sit, as hulle onder jou dak is .....
Slegs Vrye Weekblad-intekenare kan hierdie artikel lees.
Teken nou in vir volle toegang tot alle Vrye Weekblad-inhoud.
Reeds ’n intekenaar? Kliek “Meld aan” om voort te gaan
STILBLY MAAK OOK SEER
Om te praat oor die goete waaroor ons nie praat nie
ANASTASIA DE VRIES wou die jaar op ’n ligte noot eindig, maar haar studente het haar kom herinner aan die minder “mak goete" van die lewe, die onsêbare dinge. Dit is dus haar joernalistieke en menslike plig om te skryf oor dít wat ons van binne af opvreet ...
Deel
EK het gedog ek sou die jaar op ’n mooier noot kon afsluit. Maar nou weet ons mos almal wat dog gemaak het. Dus, vir nou g’n gelofsangery oor bytjies en blommetjies vir dié lekke ekke nie. Nee, ek dra pyn aan (vir dié wat op dié punt wil ophou lees).
Dit was 28 November. Van die studente het kom groet. Die eksamen was verby. Sy het haar soos gewoonlik op die lae stoeltjie langs myne kom neerplak. Sy gaan eendag ook ’n joernalis word, het sy ná ’n ruk gesê. Maar sy wil tog net nie oor mak goete skryf nie.
Waaroor dan, het ek gevra. Dis maklik om oor geweld teen vroue en kinders te skryf as die bekruipers buite rondloop, as jy nie hul naam ken nie, as hulle jou nie ken nie, het sy ná ’n ruk my vraag beantwoord. Maar as hul bloed in jou are sit, as hulle onder jou dak is .....
Slegs Vrye Weekblad-intekenare kan hierdie artikel lees.
Teken nou in vir volle toegang tot alle Vrye Weekblad-inhoud.
Reeds ’n intekenaar? Kliek “Meld aan” om voort te gaan
Vir nuwe VWB 3.0-navrae: WhatsApp 071 170 8927 (net vir teksboodskappe) of stuur 'n e-pos aan hulp@vryeweekblad.com.
Verwante Artikels
Dis weer tyd vir die Groot Skoonmaak
Amandla ngawethu! Dis nou in ons hande ...
My taal praat nou ’n ander taal
‘Die mense’: Niemand is #volgende nie
Deel
-
Deel
-
-
-
-
-
-
Volgende artikelAnastasia de Vries
Bydraende redakteurAnastasia is dosent aan die Universiteit van Wes-Kaapland, skryf soms, haar hartsgrond is in Ravensmead se lane en sy is mateloos verlief op haar studente, veral die eerstejaars.