DIE afgelope Saterdag peul ses maats uit by ’n boordensvol Discovery. Om ons strek ’n oneindige parkeerterrein en kordonne motors. Agter plate voertuie en kraampies van elke soort dein die manjifieke Mbombela Stadion. Vyf uur later het ons sowat 39,000 nuwe pelle op einste terrein.
Ko’ laat ons rugby kyk
Dit begin altyd as een van daardie riskante uitinge wat mens kwytraak ná ’n braai, begrafnis of boekbekendstelling. ’n Paar kelke wyn is geklink, almal is gechill, dit was goed. Soos vriende groet, bly staan en weer hartlik groet, sê een hy wil nóú ry, die rugby begin aanstons. “Wat dink julle gaan met die Bokke gebeur?” sug ’n vriendin. “Bedoel jy die Rugby Championships?” Wederhelf is die ene ore. “Jaaa. Kan julle dink … dit sou darem iets wees om te beleef!” Net daar kantel die uurwerk. “Wil julle gaan kyk, ek kan probeer...?” “Ons is in!” Die koors loop. E-posse en oproepe word uitgeruil, spaarvarkies ontgeld dit. En hier staan ons, vier maande later en 314 kilometer verder...
Registreer gratis om hierdie artikel te lees.
Hallo! Welkom by Vrye Weekblad. Ons inhoud is nou in Afrikaans én Engels beskikbaar.
Al wat jy hoef te doen om gratis te begin lees, is om met jou e-pos te registreer en ’n wagwoord te skep.
Om dit te doen, kliek eenvoudig op “REGISTREER”.
Reeds geregistreer? Kliek op “MELD AAN” om voort te gaan.
WENSPAN
Op die veld waai die velle, hier’s ons almal goeie pelle
Laeveld toe met pelle om die Springbokke in Mbombela te ondersteun. MICHÈLE MEYER is hees, maar begeester.
Deel
DIE afgelope Saterdag peul ses maats uit by ’n boordensvol Discovery. Om ons strek ’n oneindige parkeerterrein en kordonne motors. Agter plate voertuie en kraampies van elke soort dein die manjifieke Mbombela Stadion. Vyf uur later het ons sowat 39,000 nuwe pelle op einste terrein.
Ko’ laat ons rugby kyk
Dit begin altyd as een van daardie riskante uitinge wat mens kwytraak ná ’n braai, begrafnis of boekbekendstelling. ’n Paar kelke wyn is geklink, almal is gechill, dit was goed. Soos vriende groet, bly staan en weer hartlik groet, sê een hy wil nóú ry, die rugby begin aanstons. “Wat dink julle gaan met die Bokke gebeur?” sug ’n vriendin. “Bedoel jy die Rugby Championships?” Wederhelf is die ene ore. “Jaaa. Kan julle dink … dit sou darem iets wees om te beleef!” Net daar kantel die uurwerk. “Wil julle gaan kyk, ek kan probeer...?” “Ons is in!” Die koors loop. E-posse en oproepe word uitgeruil, spaarvarkies ontgeld dit. En hier staan ons, vier maande later en 314 kilometer verder...
Registreer gratis om hierdie artikel te lees.
Hallo! Welkom by Vrye Weekblad. Ons inhoud is nou in Afrikaans én Engels beskikbaar.
Al wat jy hoef te doen om gratis te begin lees, is om met jou e-pos te registreer en ’n wagwoord te skep.
Om dit te doen, kliek eenvoudig op “REGISTREER”.
Reeds geregistreer? Kliek op “MELD AAN” om voort te gaan.
Vir nuwe VWB 3.0-navrae: WhatsApp 071 170 8927 (net vir teksboodskappe) of stuur 'n e-pos aan hulp@vryeweekblad.com.
Verwante Artikels
Mariatjie, my Michael
Ouma se help-my-druppels
Kampvoëls van verskillende vere
Fees van die Selfgenooides
Waar of wolhaar: Dit gaan woes in die Wildtuin
Deel
-
Deel
-
-
-
-
-
-
Volgende artikelMichèle Meyer
SkrywerMichèle Meyer skryf oor alles wat sy moontlik kan. Sy is die wenner van die 2017 US Woordfees/Du Toitskloof-kortverhaalkompetisie. Sy woon in Pretoria en hou daarvan.