Die wit niks in

DIT is die dooie uur. Die winkels is gesluit en die strate leeg. Stoele staan omgekeer op restauranttafels. Die bakkery se blindings is dig getrek; geen lig brand in die barbiere se vensters nie. Almal neem ’n middagslapie. Almal behalwe Zhanna Kozlova en die skraal staatsamptenaar oorkant haar op die sitkamerbank.

“Volgens ons gegewens,” sê hy, “is u die enigste oorlewende familielid.”

Sy sit op die punt van haar stoel. Sy bied hom nie ’n sopie vodka aan nie, ook nie tee nie, al staan die ketel op die stoof en prut...