’n Ode aan verpleegsters

TWEE keer, soms drie keer per dag. Vir amper vier weke. Deur die glasdeure, op met die trap en af in die gang. In die rigting van die rooi muur met die bord wat wys waakeenheid dié kant toe. Dit wink my nader soos ’n onheilspellende baken.

“Pasiënte in hierdie saal is meer geneig tot infeksie ...” Die woorde op die deur tref my elke keer tussen die oë. Ek ontsmet my hande en druk die deur oop na die saal met agt beddens. Vir ’n hele paar weke het ek nie geweet of my ma dit gaan oorleef nie. Die internis, dr. Siyabonga Mbijekana, se professionaliteit het ’n kalmerende uitwerking, maar hy bied nie vals hoop nie. “Sy is ernstig siek. Ons kon nie haar infeksie onder beheer kry nie. Maar sy is hier in goeie hande.”

Hoe ernstig is die dreigende tekort?..

Deel