Gerrie is dood, lank lewe nostalgie

ANDERDAG bots een van my gereelde bitterdonker gemoedsbekakkinkies met die dood van ’n kinderheld en vir ’n rukkie het ek gewonder of ek boonop besig was om my oor te gee aan daai aansteeklike siekte genaamd nostalgie.

As jy ’n Afrikaanse hoërskoolseun in die laat sewentigerjare was, was boks amper so groot soos rugby. By Zwaanswyk in die suidelike voorstede van die Kaap was ons een en almal in die Gerrie Coetzee-hoek; die ander Suid-Afrikaanse swaargewigboksers het ons nie geval nie.

Nie eens regtig die topgehalte-ligswaar Pierre Fourie nie...