Die Madonna-debat: Stem jy ja of nee?

DAAR gebeur dit toe: die Grammys gaan soos ’n sirkus in vlamme op. Diere en mense spaander metafories gillend uiteen. Vergeet van die uitstekende musiek, die toesprake, die talent.

In die middel, op die brandstapel, is Madonna, opeens die argetipiese walgingswekkende heks. Haar gesig weerbarstig, uitdagend, vervorm, die smeltende horlosie van Salvador Dalí wat ons aan die vloeibaarheid van tyd herinner.

Nog erger, met ons beheptheid met jeugdigheid het sy ons vrees vir die dood teen ons neuse kom druk. Kyk die oë, wilder as Cruella de Vil, die onskuldige vlegseltjies, ’n klein dogtertjie wat jou vannag wanneer jy slaap giggelend gaan vermoor...