Rissiesous vir ’n nuwe begin

’N TYD gelede in die middel van die somer toe die pandemie-PTSV my snags paraat-wakker en bedags soos gesmelte plastiek laat voel het. Toe my geliefde strandstappies en senuweestelsel-verkwikkende seeswemmies verboten was. Toe die suidooster my laaste greintjie kalmte en hare vertoiing het.

Toe het my kar soms soos ’n perd wat uit sy stal breek, begin ry en ry en ry. Iets aan die beweeg deur tyd en ruimte het my eindeloos gesus.

Op so ’n dag bevind ek my ná ’n rit kuslangs in ’n deli op ’n ander dorp. Daar op die rak staan een enkele lang, maer botteltjie sous. Sjef Karen Dudley se gesig op die etiket wink my nader. Ek het vir amper 20 jaar in Woodstock gewoon waar Karen se The Kitchen my local was. Sy het die restaurant in grendeltyd gesluit. My huis het ek in dieselfde tyd verkoop...