Onverdraagsaamheid is die wortel van wêreld-kwaad

MET die aanvang van die Groot Depressie in Duitsland (1929-1930) was die Nasionaal-Sosialistiese Werkersparty (die Nazi’s) ’n randeier-, verregse politieke verskynsel. Met die Reichstag-verkiesing op 2 Mei 1928 kon dié party slegs 2.6% van die steun verwerf. Dit was reeds ’n verskraling van die steunbasis van 3% tydens die 1924-verkiesing, maar tussen 1930 en 1933 het die politieke onweerswolke in Duitsland ongekende afmetings aangeneem te midde van ’n ekonomiese depressie wat miljoene werkers uit die arbeidsmark gedwing het.

Die vernederende einde van die Eerste Wêreldoorlog en die ineenstorting van die ekonomie het ’n gemilitariseerde psige onder die Duitsers vaardig gemaak wat Adolf Hitler se rou fascisme op die Jode losgelaat het. Dit behoort redelike standaard- politieke teorie te wees dat ’n gefragmenteerde sosiologie – verteer deur verarming – ’n inkubasieruimte vir ’n ideologies ondefinieerbare fascisme skep. Populistiese politieke elites vind ’n vrugbare teelaarde vir magspolitiek in die dekadensie van ekonomiese verval.

Gemilitariseerde vreemdelingehaat in SA..