Die beste song ... nooit

EK het nog altyd die idee van ’n “beste song” moeilik gevind, nevermind ’n “beste song ooit”. “Ooit” is ’n lang tyd, heeltemal te lank vir my om 'n beste song te hê. Beste songs is in elk geval te persoonlik, en het min of geen verband met die gehalte van die song as sodanig nie. (Selfs “goed” is ’n moeilike konsep wanneer dit by musiek kom. Wat is ’n slegte song? Een wat nie die treffersparade haal nie? Een wat herkou, soos bubblegum? Of een wat uit tune is?)

Kom ons verbeel ons dat musiek ’n rivier is – neeeee, nie die “Rivers of  Babylon” nie – wat nooit in konstante vloei is nie, wat gevoed word deur honderde sytakke of geblokkeer word deur keerwalle en damme wat sy vloei radikaal kan verander. Soms is dit in vloed, ander kere gorrel dit lekker saam; dit dwarrel, swaai,  swel en kwyn, maar dit hou nooit op vloei nie.

Ek hou daarvan om playlists te maak, maar ek maak selde “best of”-lyste. Ek het al daaraan gedink om ’n lys liedjies te maak wat die oomblik uitbeeld wanneer ’n nuwe sytak by die rivier aansluit, of ’n vurk wat musiek in ’n heeltemal ander rigting neem...