Ses besoeke aan binnelandse sake en ander verhale van toustaan

DIS ’n Vrydagmiddag vroeg in Desember toe ek my die eerste keer in baie jare in ’n tou by die departement van binnelandse sake bevind. Ek moet ’n identiteitskaart kry.

Ek ry gereeld by die gebou verby – dit is op die pad wat regdeur Oos-Londen loop en daar is altyd van vroegoggend af mense wat gedweë wag. Teen laatmiddag is die toue gewoonlik korter. Of so het ek gedink.

By die ingang keer ’n sekuriteitsman my voor. Ek moet in die tou gaan staan. Buite, aan die kant van die gebou. Want dis Covid. Die tou is eintlik nie te erg nie want met binnelandse sake kan ’n mens geen, nul, zilch verwagtinge hê nie...