Die swaard en onthoofding: ’n geskiedenis wat in bloed geskryf is
EEUE AL ’N SKRIKWEKKENDE REIS
Die swaard en onthoofding: ’n geskiedenis wat in bloed geskryf is
Openbare onthoofding is en was deur die eeue heen weersinwekkend barbaars. ISMAIL LAGARDIEN het op die pad van die geskiedenis teruggestap om meer lig op hierdie gruwelike manier van teregstelling te werp – en waarom dit vandag nog toegepas word.
ONTHOOFDING – nie ’n onderwerp vir papbroekiges nie. In die huidige klimaat, deurdring soos dit is deur Islamofobie en kru Oriëntalisme, rondom argumente oor die voortgesette waarde van “die Europese Verligting” en “die ondergang van die Westerse beskawing”, kan dit nie genoeg herhaal word nie: Die gebruik van onthoofding of koppe wat in die openbaar afgekap word, is en was nog altyd wreed en barbaars.
Wat ek ook al in hierdie artikel aandui, word nie gedoen om dit te verskoon of as die een of ander soort regverdiging of “whataboutism” voor te stel nie. Openbare onthoofding kom bloot op wreedheid neer. En wat dit selfs erger maak, is dat dit op grond van godsdienstige leerstellinge gedoen word.
Ondanks dit alles het ek, nadat die Taliban beheer oor die grootste deel van Afghanistan verkry en Kaboel bloot binnegery het, diep in my bewussyn gaan delf om hulle wrede optrede te probeer verstaan. Ek het spesifiek probeer verstaan wat magte soos die Islamitiese Staat (gebruik as ’n saamgesmelte uitdrukking vir die Islamitiese Staat van Irak en die Levant; die Islamitiese Staat van Irak en Sirië, en vir Daesj, die “al-Dawlah al-Islamīyah fī l-ʻIrāq wa-sh-Shām”) of die Taliban hoop om met openbare onthoofdings te bereik. Kom ons begin met ’n klein reis .....
Slegs Vrye Weekblad-intekenare kan hierdie artikel lees.
Teken nou in vir volle toegang tot alle Vrye Weekblad-inhoud.
Reeds ’n intekenaar? Kliek “Meld aan” om voort te gaan
EEUE AL ’N SKRIKWEKKENDE REIS
Die swaard en onthoofding: ’n geskiedenis wat in bloed geskryf is
Openbare onthoofding is en was deur die eeue heen weersinwekkend barbaars. ISMAIL LAGARDIEN het op die pad van die geskiedenis teruggestap om meer lig op hierdie gruwelike manier van teregstelling te werp – en waarom dit vandag nog toegepas word.
Deel
ONTHOOFDING – nie ’n onderwerp vir papbroekiges nie. In die huidige klimaat, deurdring soos dit is deur Islamofobie en kru Oriëntalisme, rondom argumente oor die voortgesette waarde van “die Europese Verligting” en “die ondergang van die Westerse beskawing”, kan dit nie genoeg herhaal word nie: Die gebruik van onthoofding of koppe wat in die openbaar afgekap word, is en was nog altyd wreed en barbaars.
Wat ek ook al in hierdie artikel aandui, word nie gedoen om dit te verskoon of as die een of ander soort regverdiging of “whataboutism” voor te stel nie. Openbare onthoofding kom bloot op wreedheid neer. En wat dit selfs erger maak, is dat dit op grond van godsdienstige leerstellinge gedoen word.
Ondanks dit alles het ek, nadat die Taliban beheer oor die grootste deel van Afghanistan verkry en Kaboel bloot binnegery het, diep in my bewussyn gaan delf om hulle wrede optrede te probeer verstaan. Ek het spesifiek probeer verstaan wat magte soos die Islamitiese Staat (gebruik as ’n saamgesmelte uitdrukking vir die Islamitiese Staat van Irak en die Levant; die Islamitiese Staat van Irak en Sirië, en vir Daesj, die “al-Dawlah al-Islamīyah fī l-ʻIrāq wa-sh-Shām”) of die Taliban hoop om met openbare onthoofdings te bereik. Kom ons begin met ’n klein reis .....
Slegs Vrye Weekblad-intekenare kan hierdie artikel lees.
Teken nou in vir volle toegang tot alle Vrye Weekblad-inhoud.
Reeds ’n intekenaar? Kliek “Meld aan” om voort te gaan
Vir nuwe VWB 3.0-navrae: WhatsApp 071 170 8927 (net vir teksboodskappe) of stuur 'n e-pos aan hulp@vryeweekblad.com.
Verwante Artikels
Taliban: Waansin van soeke na suiwerheid
FW en Cyril – anders en tog eenders
’n Marshall-plan vir SA sal nie werk nie
Nuwe tradisie van ontkenning pla
Almal se griewe vloei by ’n sekere punt saam
Deel
-
Deel
-
-
-
-
-
-
Volgende artikelIsmail Lagardien
SkrywerIsmail Lagardien skryf al van toeka se dae af. Hy is 'n rubriekskrywer wat worstel met die realiteit om hom. Hy was op die sekretariaat van die nasionale beplanningskommissie en is 'n besoekende professor by Wits se Skool vir Regeerkunde.