Die swaard en onthoofding: ’n geskiedenis wat in bloed geskryf is

ONTHOOFDING – nie ’n onderwerp vir papbroekiges nie. In die huidige klimaat, deurdring soos dit is deur Islamofobie en kru Oriëntalisme, rondom argumente oor die voortgesette  waarde van “die Europese Verligting” en “die ondergang van die Westerse beskawing”, kan dit nie genoeg herhaal word nie: Die gebruik van onthoofding of koppe wat in die openbaar afgekap word, is en was nog altyd wreed en barbaars.

Wat ek ook al in hierdie artikel aandui, word nie gedoen om dit te verskoon of as die een of ander soort regverdiging of “whataboutism” voor te stel nie. Openbare onthoofding kom bloot op wreedheid neer. En wat dit selfs erger maak, is dat dit op grond van godsdienstige leerstellinge gedoen word.

Ondanks dit alles het ek, nadat die Taliban beheer oor die grootste deel van Afghanistan verkry en Kaboel bloot binnegery het, diep in my bewussyn gaan delf om hulle wrede optrede te probeer verstaan. Ek het spesifiek probeer verstaan wat magte soos die Islamitiese Staat (gebruik as ’n saamgesmelte uitdrukking vir die Islamitiese Staat van Irak en die Levant; die Islamitiese Staat van Irak en Sirië, en vir Daesj, die “al-Dawlah al-Islamīyah fī l-ʻIrāq wa-sh-Shām”) of die Taliban hoop om met openbare onthoofdings te bereik. Kom ons begin met ’n klein reis .....