IN die vroegherfs van 1989 bel ’n studentemaat my, ademloos. Sy’t vir ons ’n naweekjoppie losgeslaan! Vir die volgende maande moet ons Saterdagmiddae om 12:00 inklok by Loftus Versveld. In ons beste klere. Ons moet gaste by die rugbystadion se presidentslosie verwelkom en as gasvroue optree.
Die grootsheid daarvan was oorweldigend, asook die R50 wat ons elkeen op so ’n middag verdien het. Die jaar tevore het ek nog Saterdagoggende onwettig saam met drie manspelle voor die Sunnypark-winkelsentrum boeries verkoop. Die versigtige ou het Groenkloof-boerewors gebraai en vlieë verjaag van die ryk ou se skottelbraai. Die ou wat vakansies by OK in Johannesburg gewerk het, het rolletjies gesmeer en plastiekhouers tamatiesous en mosterd skoon gehou. Die ryk ou was rats en sjarmant. Hy was bemarker. Elke tannie wat hy naderwuif, het summier gesê “Ag Pappa, ondersteun die kind, jy weet hoe’s dit om ’n arm student te wees!”
Mý taak was om die korpulente spietkop wat ons telkemale verjaag het, te oortuig dat dit nie so erg is nie. En dat ons ampertjies klaar is. Dit het klokslag een boerie, ’n wye smaail en bondige gesprek gekos. Dan brom hy: “Oukei, ’n kwartier, dan maak julle gat skoon, of ek skryf julle.” Ons het altyd 10:00 losgetrek en het teen 12:00 in die koel fliekteater sit en Slush Puppies slurp...
Slegs Vrye Weekblad-intekenare kan hierdie artikel lees.
Teken nou in vir volle toegang tot alle Vrye Weekblad-inhoud.
Reeds ’n intekenaar? Kliek “Meld aan” om voort te gaan
ONTHOU
FW de Klerk: Van Loftus-losie na die parlement
Dertig jaar of wat gelede skud sy die eerste keer FW de Klerk se blad. MICHÈLE MEYER herroep flitse van herontmoetings daarna, en die laaste keer.
Deel
IN die vroegherfs van 1989 bel ’n studentemaat my, ademloos. Sy’t vir ons ’n naweekjoppie losgeslaan! Vir die volgende maande moet ons Saterdagmiddae om 12:00 inklok by Loftus Versveld. In ons beste klere. Ons moet gaste by die rugbystadion se presidentslosie verwelkom en as gasvroue optree.
Die grootsheid daarvan was oorweldigend, asook die R50 wat ons elkeen op so ’n middag verdien het. Die jaar tevore het ek nog Saterdagoggende onwettig saam met drie manspelle voor die Sunnypark-winkelsentrum boeries verkoop. Die versigtige ou het Groenkloof-boerewors gebraai en vlieë verjaag van die ryk ou se skottelbraai. Die ou wat vakansies by OK in Johannesburg gewerk het, het rolletjies gesmeer en plastiekhouers tamatiesous en mosterd skoon gehou. Die ryk ou was rats en sjarmant. Hy was bemarker. Elke tannie wat hy naderwuif, het summier gesê “Ag Pappa, ondersteun die kind, jy weet hoe’s dit om ’n arm student te wees!”
Mý taak was om die korpulente spietkop wat ons telkemale verjaag het, te oortuig dat dit nie so erg is nie. En dat ons ampertjies klaar is. Dit het klokslag een boerie, ’n wye smaail en bondige gesprek gekos. Dan brom hy: “Oukei, ’n kwartier, dan maak julle gat skoon, of ek skryf julle.” Ons het altyd 10:00 losgetrek en het teen 12:00 in die koel fliekteater sit en Slush Puppies slurp...
Slegs Vrye Weekblad-intekenare kan hierdie artikel lees.
Teken nou in vir volle toegang tot alle Vrye Weekblad-inhoud.
Reeds ’n intekenaar? Kliek “Meld aan” om voort te gaan
Vir nuwe VWB 3.0-navrae: WhatsApp 071 170 8927 (net vir teksboodskappe) of stuur 'n e-pos aan hulp@vryeweekblad.com.
Verwante Artikels
Kampvoëls van verskillende vere
Gobabis baklei saam teen Covid-19
Proe bietjie aan Rian se vlamvatsousie
Waar of wolhaar: Dit gaan woes in die Wildtuin
Pers strate en polisielint
Kom ons koop mekaar se goed
Deel
-
Deel
-
-
-
-
-
-
Volgende artikelMichèle Meyer
SkrywerMichèle Meyer skryf oor alles wat sy moontlik kan. Sy is die wenner van die 2017 US Woordfees/Du Toitskloof-kortverhaalkompetisie. Sy woon in Pretoria en hou daarvan.