FW de Klerk: Van Loftus-losie na die parlement

IN die vroegherfs van 1989 bel ’n studentemaat my, ademloos. Sy’t vir ons ’n naweekjoppie losgeslaan! Vir die volgende maande moet ons Saterdagmiddae om 12:00 inklok by Loftus Versveld. In ons beste klere. Ons moet gaste by die rugbystadion se presidentslosie verwelkom en as gasvroue optree.

Die grootsheid daarvan was oorweldigend, asook die R50 wat ons elkeen op so ’n middag verdien het. Die jaar tevore het ek nog Saterdagoggende onwettig saam met drie manspelle voor die Sunnypark-winkelsentrum boeries verkoop. Die versigtige ou het Groenkloof-boerewors gebraai en vlieë verjaag van die ryk ou se skottelbraai. Die ou wat vakansies by OK in Johannesburg gewerk het, het rolletjies gesmeer en plastiekhouers tamatiesous en mosterd skoon gehou. Die ryk ou was rats en sjarmant. Hy was bemarker. Elke tannie wat hy naderwuif, het summier gesê “Ag Pappa, ondersteun die kind, jy weet hoe’s dit om ’n arm student te wees!”

Mý taak was om die korpulente spietkop wat ons telkemale verjaag het, te oortuig dat dit nie so erg is nie. En dat ons ampertjies klaar is. Dit het klokslag een boerie, ’n wye smaail en bondige gesprek gekos. Dan brom hy: “Oukei, ’n kwartier, dan maak julle gat skoon, of ek skryf julle.” Ons het altyd 10:00 losgetrek en het teen 12:00 in die koel fliekteater sit en Slush Puppies slurp...