Hallo? Is daar lewe iewers in die uitgestrekte, onmeetlike heelal?

EK het rondgesnuffel tussen die stapels papier in en om my werkruimte, op soek na iets positiefs of opheffends om oor te skryf. Goeie dinge gebeur vir seker oral. Die probleem is: Ek’s nie eintlik goed met sonskynjoernalistiek nie. En ek’s doodbang om Panglossiaans (oftewel ekstreem optimisties) te wees. Meer spesifiek, soos Voltaire al daardie jare gelede geskryf het: “Dit is onmoontlik dat dinge anders behoort te wees as wat dit is, want alles is reg.” En so is dit feitlik onmoontlik om die werklikheid te verander sodat dit kan pas by ’n mens se gevoel van optimisme of vreugde. Dit sal heelwat intellektuele bollemakiesies, blindheid en ook selfsug verg om perfek gelukkig te wees met die wêreld soos dit tans is.

Om billik te wees: Baie hiervan het te doen met die politieke leiers wat ons verkies het. En hierby kan ons voeg magtige mense wat ek glo ons wêreld tot ’n vroeë einde gaan bring, deur ’n kombinasie van ontkenning van die klimaatskrisis, die verspreiding van kernwapens, die misbruik van tegnologie en eenvoudige onnoselheid.

Dit was daarom vir my die beste opsie, terwyl ek tussen my papiere rondgevroetel het, om na die sterre te kyk; om op ’n donker nag na die waarneembare heelal te staar, die onmeetlik uitgestrekte skoonheid en wonder van alles te waardeer en te onthou presies hoe klein ons in hierdie grandiose plan van dinge is. Dit is hoe ek toe by die versameling van essays en verslae uitkom, met onder meer inligting oor die James Webb-teleskoop wat die Hubble-teleskoop opvolg en ons in staat sal stel om al hoe meer van ons heelal te sien, en watter ander heelalle daar ook al kan wees...