One Love tussen die hakuna matatas

MUSIEK

One Love tussen die hakuna matatas

Die aanbidding van Bob Marley het altyd te maklik en voorspelbaar gelyk. Dit ontlok visioene van goedkoop T-hemde, daggarokers en jong ouens in toeristedorpe wat meisies probeer optel deur voor te gee dat hulle Rastafariërs is, skryf FRED DE VRIES. Tóg was Marley misties, mities en manipulerend, en bowenal ’n uitstekende songskrywer.

EK het verlede week BCUC by Kalkbaai se Olympia Bakery in aksie gesien, wat soms ook vir musiekoptredes ingespan word. BCUC staan ​​vir Bantu Continua Uhuru Consciousness. Hulle is ’n groep van ses/sewe van Soweto: vocals, dromme, perkussie en ’n baskitaar. En hulle beskryf hulle musiek as “indigenous funk, hip hop consciousness and punk rock energy”.

Ons kan gospel by daardie lys voeg danksy hulle een vroulike lid, Kgomotso Mokone. O, en “analoog” – geen digitale truuks vir hierdie groep nie. Hulle is al ’n hele paar jaar aan die gang en is groot oorsee, met nog ’n Europese toer wat binnekort voorlê. Ons was dus baie gelukkig om hulle in Kalkbaai te sien. En laat ek jou verseker, hulle is nogal iets: luid, rof, kragtig, heeltemal anders as enigiets wat jy al gesien of gehoor het. So, as jy die kans kry, gaan luister na hulle.

Hoekom vertel ek jou dit? Wel, iewers tydens die optrede, wat ’n hoofsaaklik wit gehoor gelok het (iets wat BCUC skynbaar geïrriteer het, maar die kaartjieprys van R300 het waarskynlik nie gehelp nie), het die hoofsanger, Nkosi “Jovi” Zithulele, die name van twee pilare van nie-Westerse musiek uitgeroep: Fela Kuti en Bob Marley. Die gehoor het gejuig...

Slegs Vrye Weekblad-intekenare kan hierdie artikel lees.

Teken nou in vir volle toegang tot alle Vrye Weekblad-inhoud.

Reeds ’n intekenaar? Kliek “Meld aan” om voort te gaan

Vir nuwe VWB 3.0-navrae: WhatsApp 082 897 2721 (net vir teksboodskappe) of stuur 'n e-pos aan hulp@vryeweekblad.com.