Ná 22 maande die eerste keer terug op kantoor

DIS die einde van my eerste dag terug op kantoor in 22 maande. Twee-en-twintig maande. Dit is vir hoe lank ek elke oggend my rekenaar in my huis aangeskakel het om nuwe konsepte van stapel te stuur en met mense te kommunikeer.

In 22 maande het ek twee “Grendel”-verjaarsdae en twee Kersfeeste in sielstrelende stilte gevier. Ek het ook huldeblyke gelewer vir twee mense wie se name ek nou alleen in hierdie wêreld dra. Ek was nog altyd een vir herdenkings maar ek het níks oorgehad vir my eerste dag terug op kantoor nie. Met ’n leë tenk het ek al sugtend my báie netjiese klere van die hanger afgehaal en voor my uitgestaar. Hier staan ek … ’n vrou wat lank gelede reeds die papierwerk vir “die sosiale kontrak" verlê het.

Ek het koffie, middagete en ’n waterbottel ingepak. Dit was omtrent ’n geestesgekrabbel om te besluit hoe laat ek die kospakkie gaan eet omdat ek byna nooit voor elfuur soggens meer honger is nie. Dié tydkwessie het my herinner aan my kortstondige darteling met intermittent fasting so midde-in die onstuimige tye. Die app-mannetjie wat elke oggend nege-uur vir my twee sterretjies kom gee het as ek dit “gemaak” het tot by sy afsnytyd. En ek wat soms agtuur die aand vantevore vir hom wou vertel waar hy sy sterretjies kon gaan bêre …..