Haar voorvroue het haar gekom haal

DIE grootmense in onse straat het altyd net hul kop geskud. Jitte, dié M daam; is omtrên ’n lag wat sy an ha het. Waarheid. Jy kon haar tot in die verskiet hoor lag.

’n Week of twee gelede was dit nog daar, dai lag wat iewers agter haar naweltjie begin en dan plots, golf op golf oor haar lippe bars. Lag soese man, net soe lielik, het ’n pasbekeerde kerksuster op ’n keer in M se rigting getsssk-tskkk. Min gespin oor sy deur sulke heilige tanne gesleep word, hoor ek tot vandag toe nog hoe sy iets sê soos: Saia fô, djy! Gooi kêk toe, lat God en my ouma se ouma tot innie honnetste geslag mit hulle eie ore kan hóór hoe hêppie dié M-kind van hulle is.

Toe, verlede week. Hulle’t haar gekom haal, onse voorvroue, het haar pa oor die telefoon gesê. Sy’t gelukkig gelyk. Dit het gelyk of sy lag in haar slaap. Haar hand was yskoud toe hy daaraan raak. Sy het nie wakker geword nie. Sy het hoog teen die kussings, bo-op haar mooi, wit kooigoed gesit-lê. Hy kon die kamfer ruik aan die wit nagjurk van haar oumagroot wat sy in ’n laai gebêre het. Vir eendag. Onthou ek hoe lief sy was vir wit?..