Dit is ons geskiedenis, ongeag hoe ongemaklik dit ander laat voel

EK pak my tasse om na Suid-Afrika terug te keer en verlaat Asië, veral Suidoos-Asië, met ’n swaar hart en ’n gemoed wat energie teen ’n buitengewone tempo verbrand.

Ek keer met min geesdrif en ’n drukkende voorgevoel terug. As ek ses maande gelede gedink het dinge kan nie erger raak in my land nie, het ek myself mislei. Ek verlaat Asië nietemin binne ’n paar weke met ’n waardering vir die manier waarop die 4,5 biljoen mense op hierdie enorme vasteland hul diep, gemeenskaplike erfenis met al sy kinkels en draaie omhels en vier.

Terug in Suid-Afrika is daar ’n ontluikende erfenisbedryf met ’n groter klem op die geboude omgewing as op wat die wyle Britse sosioloog Stuart Hill beskryf het as “die hele kompleks van organisasies, instellings en praktyke wat aan die bewaring en aanbieding van kultuur en kunste gewy is – kunsgalerye, spesialisversamelings, alle soorte openbare en privaat museums (algemeen, gegrond op besigtigingsopnames of temas, histories of wetenskaplik, nasionaal of plaaslik) en plekke van spesiale historiese belang”...