Die Leonardo da Vinci van Ravensmead

OP ’n esel in sy oprit is ’n skildery van ’n vrou, sag die rondinge van haar lyf in ’n vloeiende wit gewaad, die lyne van haar profiel beeldskoon. Jy vermoed daar is vuur in haar weggekeerde oë, geweld in haar hand geklem om ’n swaard, die growwe swart stewels aan haar voete. Dis ’n opdragwerk, sê hy. Die vegtende vrou.

Sommige noem hom die “Leonardo da Vinci van Ravensmead”; vir die meeste mense in die Polony-skiem, soos hulle dié buurt in Ravensmead noem, is hy gewoon Oscar, Oscar Linnert. Ek het hom loop opsoek ná ek ’n onderhoud met hom oor die radio gehoor het. Ek het geweet van hom, maar nie dat hy ’n kunstenaar is nie.

Wie weet wat aangaan wanneer hy daai hoë vaal hekke agter hom toetrek, lag hy, palet in die een hand, kwas in die ander, dans-dans voor ’n skilderdoek op die maat van kloppende musiek. Lekke jaat music, sê hy. Dis al wat die skree in sy lyf kan uitdoof...