Nou is ’n goeie tyd vir ’n paar eksperimente in die onderwys

WAT onderwys en opleiding betref, is daar ontsaglik baie ervaring en vaardighede in Suid-Afrika beskikbaar. Die werklike probleem is om meer mense – of waarskynlik almal – toegang tot die onderwysstelsel te gee.

Minder as 10% van matrikulante wat by tersiêre of naskoolse instellings vir verdere opleiding aansoek doen, kan toegelaat word. Daar is eenvoudig nie genoeg residensiële universiteite of opleidingsentra in die land om in die vraag te voorsien nie. Die mismoedige ekonomie het ook nie die vermoë om aan hierdie derduisende matrikulante naskoolse geleenthede te voorsien nie. Enkele jare gelede was ’n naskoolse kwalifikasie ’n paspoort na die middelklas, want minder as 9% van gegradueerdes sou vir ’n groot deel van die 2000's nié in die eerste twee jaar ná hul studies iewers in die arbeidsmark geholpe raak nie.

Covid-19 beduiwel nou daai syfer, en intussen het die ekonomie boonop ’n byna onherstelbare kopskoot gekry met Jacob Zuma se ANC en die kader-preneurs wat vir die belastingbetaler se rekening invoer uit die buiteland gestimuleer het. Sedertdien het dit duidelik geword dat Cyril Ramaphosa ook maar net ’n vakbondman en party-lojalis is, en verwagting van nuwe beleid wat lei tot ekonomiese groei en werkskepping is niks meer as ’n hersenskim nie...